+(Custom).jpg)
Ψηφίστε ΔΡΑΣΗ.
Το ΕΑΜ β’ το προτείνει ανεπιφύλακτα...
Το ΕΑΜ β’ το προτείνει ανεπιφύλακτα...
...γιατί έχει δίκιο ο Μαρκουλάκης।
Τα στελέχη και οι οπαδοί της ΔΡΑΣΗΣ
είναι η "κρέμα" της "κρέμας" της ελληνικής κοινωνίας.
Ό,τι "καλύτερο" έχει να επιδείξει ο ελληνισμός.
Τις τελευταίες ημέρες πριν τις ευρωεκλογές ήρθαμε σε επαφή με ένα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα φαινόμενο. Ο Μαρκουλάκης, ως υποψήφιος ευρωβουλευτής του νεοεμφανισθέντος κόμματος με το όνομα "Δράση", προχώρησε σε κρίσεις και διαπιστώσεις, οι οποίες αν μη τι άλλο δεν συνηθίζονται από τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας. Ο γνωστός μεροκαματιάρης της τηλεοπτικής κωλοτούμπας προέβη σε ασυνήθιστες για την εφαρμοσμένη πολιτική δηλώσεις. Σε επισημάνσεις των δημοσιογράφων για το χαμηλό ποσοστό που δίνουν στο κόμμα του οι δημοσκοπήσεις, η απάντησή του ήταν πρωτοφανής. Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε ότι μπορεί να έχουν μόνον ένα ασήμαντο 1%, αλλά η διαφορά βρίσκεται σ' αυτό το οποίο αντιπροσωπεύει το ποσοστό αυτό. Στο ποιοτικό μέρος αυτού του ποσοστού. Σύμφωνα με τον Μαρκουλάκη αυτοί είναι οι καλύτεροι της κοινωνίας. Η "κρέμα" της "κρέμας".
Οι δηλώσεις του είναι πρωτοφανείς, γιατί απλούστατα δεν σέβονται τη γνωστή "συνταγή" των παραδοσιακών κομμάτων. Συνήθως τα στελέχη των κομμάτων —και μάλιστα παραμονές των εκλογών— παριστάνουν τους "ομοίους" του λαού. Καταδέχονται, έστω και για λίγες μέρες, να τον ονομάζουν "κυρίαρχο" και να τοποθετούν τους εαυτούς τους στον ρόλο των "υπηρετών". Μέχρι και τα ρούχα τους αλλάζουν, προκειμένου να είναι η μεταμφίεση πετυχημένη. Τέσσερα χρόνια "εκλεκτοί" και "γαλαζοαίματοι" και για λίγες μέρες ταπεινοί "λαϊκοί". Τέσσερα χρόνια με Armani και για λίγες ημέρες με τριμμένα ζιβάγκο, που μυρίζουν ναφθαλίνη. Τον "γλύφουν", για να πάρουν την ψήφο του, προκειμένου να ανανεωθεί το "γαλάζιον" του αίματός τους για μια ακόμα τετραετία.
Ο Μαρκουλάκης αυτήν τη "συνταγή" δεν τη σεβάστηκε. Φόρεσε τα "καλά" του και βγήκε στα κανάλια να κάνει πασαρέλα. Διαχώρισε τον εαυτό του και τους "συνοδοιπόρους" του από τον "κοινό" λαό και χωρίς υπεκφυγές μάς είπε ότι …θα είμαστε τυχεροί, αν τους επιλέξουμε να μας "σώσουν". Θα είμαστε τυχεροί, αν εξασφαλίσουμε την υπηρεσία αυτών των "ανώτερων" όντων, που στην κυριολεξία παρατάνε τις "ανώτερες" ενασχολήσεις τους και καταδέχονται ν' ασχοληθούν μ' εμάς. Αυτή η θέση του Μαρκουλάκη δεν είναι και τόσο περίεργη για κάποιον που έχει γνώσεις. Είναι μια θέση, η οποία έχει την εξήγησή της. Το γεγονός ότι τη δημοσιοποίησε έχει σχέση με την ασχετοσύνη του, ενώ το ότι την κατέχει είναι προϊόν της νοοτροπίας του.
Γνωρίζοντας κάποιος το ποιόν του εν λόγω Μαρκουλάκη και των "συνοδοιπόρων" του, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει από πού "προέρχονται" αυτές οι διαπιστώσεις. Οι περισσότεροι από αυτούς ή είναι οι ίδιοι απόφοιτοι του "Κολεγίου" ή συνδέονται άμεσα με αποφοίτους του. Του γνωστού Κολεγίου Αθηνών. Του άλλοτε γνωστού ως Αμερικανικού Κολεγίου. Του κολεγίου, στο οποίο κυματίζει η Αστερόεσσα και έχει ως επίσημη γλώσσα του την αγγλική γλώσσα. Φυσικό είναι λοιπόν οι απόφοιτοι του κολεγίου αυτού να έχουν την αγγλοσαξονική νοοτροπία. Τη νοοτροπία του "εκλεκτού". Τη νοοτροπία του "ανώτερου" όντος, που και μόνον που καταδέχεται να ασχολείται με τα προβλήματα των "κατωτέρων", είναι δείγμα μεγαλοψυχίας και απόδειξη πολιτισμικής "ευαισθησίας". Της ίδιας μεγαλοψυχίας και ευαισθησίας που διακρίνει τους συμπολίτες μας, οι οποίοι ασχολούνται με την τύχη των αδέσποτων σκύλων.
Αυτοί λοιπόν οι "ποιοτικοί" Κολεγιόπαιδες ίδρυσαν τη ΔΡΑΣΗ, γιατί θέλουν να μας "σώσουν" τόσο ως άτομα όσο και ως λαό. Αυτοί θέλουν κατ’ αρχήν να μας "εκπολιτίσουν" και στη συνέχεια, αν είμαστε "καλά" και "πολιτισμένα" παιδιά, θα αναλάβουν να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα στα ευρωπαϊκά όργανα. Έχουν τη νοοτροπία αλλά και την "τεχνογνωσία" να το κάνουν, αν μάλιστα σκεφτούμε ότι επικεφαλής της κίνησης αυτής είναι ο πρώην βουλευτής τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ Στέφανος Μάνος. Ο πρόεδρος των "Bulls". Για να μην ξεχνιόμαστε ο Μάνος ήταν ένας από τους βασικούς θεωρητικούς και ένθερμους υποστηρικτές του "ξεπουλήματος" της δημόσιας περιουσίας.
Να την "ξεφορτωθούμε" όσο-όσο ήταν η βασική του αρχή. Ακόμα και τζάμπα. Να τη δώσουμε σε "νοικοκύρηδες" του Κολεγίου, για να την κάνουν ανταγωνιστική και "χρήσιμη". Ο Μάνος ήταν ένα από τα "παπαγαλάκια", που στήριζαν σθεναρά την κυβέρνηση Σημίτη, όταν αυτή ξεπουλούσε τη δημόσια περιουσία. Στήριξε το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια —όπως όλοι γνωρίζουμε— ανταμείφθηκε από αυτό. Στήριξε με απόλυτη συνέπεια και με όλους τους τρόπους την πολιτική της Νέας Τάξης, η οποία είχε ως στόχο της τη λεηλασία των κρατών. Ο Μάνος όμως δεν διακρίθηκε μόνον στη λεηλασία του ελληνικού δημόσιου πλούτου. Διακρίθηκε και στη λεηλασία του ελληνικού ιδιωτικού πλούτου. Συμμετείχε απόλυτα και αυτοπροσώπως στη "σφαγή" του χρηματιστηρίου. Παρ' όλη την πολιτική ιδιότητα την οποία έφερε, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες τους χρηματιστηρίου και ένας από τους μεγαλύτερους κερδισμένους. Μπήκε από τους πρώτους, λειτούργησε ως κοινός "παπαγάλος" και όταν μπήκαν οι άπειροι αφελείς, αυτός πήρε τα κέρδη του και αποχώρησε. Άξιος.
Συνοδοιπόρος και συναγωνιστής του νεοταξίτη Μάνου είναι και ένας άλλος πολύ γνωστός fun της Νέας Τάξης. Από την "πνευματική" του ιδιότητα εκτιμούμε ότι είναι το Brain Tank του σχηματισμού. Ο "γκουρού" της Νέας Εποχής. Ο "κοσμοπολίτης" Νίκος Δήμου. Ομοϊδεάτης και κολεγιακός "ομόσταβλος" του Στέφανου Μάνου. Ο τιμητής του ελληνισμού. Ο θαυμαστής των όπου γης Τσόμσκι. Ο Έλληνας, που ανατριχιάζει στην ιδέα του ελληνισμού. Αυτός ο συγγραφέας έγινε ευρύτερα γνωστός, εξαιτίας του πιο γνωστού και ειλικρινούς βιβλίου του με τον τίτλο …"Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας".
Το βιβλίο, το οποίο περιγράφει τους Έλληνες περίπου σαν δασύτριχες μαϊμούδες, τις οποίες τις χαρακτηρίζει η αγραμματοσιά, η βρομιά και η αγένεια. Το βιβλίο, στο οποίο ο συγγραφέας τούς περιγράφει ως "τρίτος" παρατηρητής, τον οποίο προφανώς τα χαρακτηριστικά τους δεν τον αφορούν, εφόσον θεωρεί εκ θέσεως και άρα εξ’ αντικειμένου ότι δεν είναι όμοιος μ' αυτούς. Το απόλυτα ειλικρινές —και γι' αυτό μακράν το πιο επιτυχημένο— βιβλίο του. Το βιβλίο, το οποίο προφανώς λάτρεψαν οι συμμαθητές του από το Κολέγιο. Το βιβλίο-"εργαλείο", το οποίο αν μη τι άλλο τους βοηθάει να "καταλάβουν" καλύτερα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του "υποζυγίου" τους. Σε άλλους ομοίους τους έτυχε να κυβερνάνε Ινδιάνους και Μασάι και σ' αυτούς έτυχαν οι Βαλκάνιοι Έλληνες. Έτσι είναι η ζωή. Ό,τι "υποζύγιο" σου κληρώσει. Δεν διαλέγεις. Σε άλλους έτυχαν "έγχρωμα" υποζύγια και σε άλλους "δασύτριχα".
Από αυτούς τους Έλληνες θέλει την ψήφο τους, προφανώς για να τους "εκπολιτίσει" και ίσως να τους "αποτριχώσει". Δεν αρκείται όμως μόνον σ' αυτό. Δεν θέλει απλά να τους "σώσει" ως άτομα. Θέλει να τους βοηθήσει και ως λαό. Θέλει την ψήφο τους, για να πάει στην Ευρώπη να υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους. Τα συλλογικά εθνικά συμφέροντα αυτών των "τριχωτών" Ελλήνων θέλει να προστατεύσει στην Ευρώπη. Αυτός, ο οποίος ζήτησε από τους ίδιους τους Έλληνες να δείξουν "μεγαλοψυχία" και "γενναιοδωρία" και να "χαρίσουν" το όνομα της Μακεδονίας στους Σλάβους γείτονες.
Αυτή είναι η νοοτροπία που κυριαρχεί στο Κολέγιο και ο Μαρκουλάκης δεν θα μπορούσε να ξεφεύγει από το γενικό "κλίμα". Πιστεύουν απόλυτα στην ποιοτική τους "ανωτερότητα". Έχοντας όλα αυτά υπ' όψιν μας, στο μυαλό μας ήρθε αυτόματα το γνωστό ευφυολόγημα ενός Αμερικανού φιλοσόφου για τους Αυστραλούς. Οι Αυστραλοί, σύμφωνα με τα λεγόμενα του εν λόγω Αμερικανού, είναι ένας πολύ "καλός" λαός. Είναι διαλεγμένοι ένας-ένας από τους καλύτερους Άγγλους δικαστές. Τα ανάλογα συμβαίνουν και για την περίπτωση των Κολεγιόπαιδων. Είναι κι αυτοί ένας "καλός" λαός. Είναι διαλεγμένοι κι αυτοί ένας-ένας από τους καλύτερους χαφιέδες των Ναζί και των Άγγλων.
Καλά να πάθουμε, που τους "λουζόμαστε" σήμερα όλους αυτούς. Εμείς φταίμε ως λαός. Η Ελλάδα ήταν το μοναδικό κράτος της ανεπτυγμένης Ευρώπης, το οποίο μετά την απελευθέρωσή του από τους Ναζί δεν εκτέλεσε τους δοσίλογους και τους προδότες. Δεν τους έδιωξε καν από την επικράτειά της. Δεν τους αφαίρεσε τα κλοπιμαία της προδοσίας τους. Δεν έκανε το αυτονόητο για έναν λαό. Δεν έκανε αυτά που έκαναν όλοι οι υπόλοιποι λαοί, οι οποίοι βρέθηκαν υπό τη ναζιστική κατοχή και μάτωσαν από τους ομοεθνείς προδότες, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Κράτη ανεπτυγμένα, πολιτισμένα και υπεράνω πάσης υποψίας, ώστε να κατηγορηθούν για βαρβαρότητα, όπως η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο κλπ., εκτέλεσαν χιλιάδες χαφιέδες και δοσίλογους των Ναζί την επομένη της αποχώρησης των κατακτητών. Αυτό στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ. Φυσικό είναι λοιπόν, όταν δεν σκοτώσεις ένα "φίδι" που σε δάγκωσε, αυτό να σε "ξαναδαγκώνει" όταν βρίσκει την ευκαιρία.
Το Κολέγιο με αυτό το "φίδι" συνδέεται. Στην πραγματικότητα είναι η φωλιά του "φιδιού". Ο χώρος στον οποίο αναπαράγεται. Με προδιαγραφές "φωλιάς" φτιάχτηκε και έτσι λειτουργεί. Κάποιοι είχαν ανάγκη τη "φωλιά" και γι' αυτό τη "θωράκισαν". Αυτά τα οποία λέμε δεν είναι παράξενα κι ούτε απαιτούν μυστικές πληροφορίες για να γίνουν αντιληπτά. Προκύπτουν από την απλή λογική. Τι μας λέει αυτή η λογική; Μετά την αποχώρηση των Ναζί το σύνολο των συνεργατών τους έπρεπε να βρει τρόπο να επιβιώσει. Αναγκαστικά το κακό αυτό συναπάντημα στο μεγαλύτερο μέρος του συγκεντρώθηκε στην Αθήνα. Εκεί θα ένωναν τις δυνάμεις με τους πιο ισχυρούς του "είδους" τους, προκειμένου να δώσουν τη μάχη της επιβίωσης.
Λογικό είναι αυτό. Δεν μπορούσε ο δοσίλογος της Τρίπολης, της Καλαμάτας ή της Φλώρινας μετά από μια σχεδόν πενταετή "συνεργασία" με τους κατακτητές να παραμείνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Δεν μπορούσαν να παραμείνουν στους χώρους όπου τους γνώριζαν τα θύματά τους. Από τη στιγμή λοιπόν που οι δοσίλογοι δεν εκτελέστηκαν και ταυτόχρονα δεν μπορούσαν να μείνουν στις πατρίδες τους, κάπου πήγαν. Κάπου πήγαν, για να γλιτώσουν τα τομάρια τους. Έφευγαν οι Ναζί και από πίσω τους έτρεχαν και οι δοσίλογοι. Πού πήγαν; Εκεί όπου είχαν περισσότερες ελπίδες για την επιβίωσή τους. Εκεί όπου προσφερόταν η μεγαλύτερη δυνατή ανωνυμία στους celebrities του χαφιεδισμού και της προδοσίας. Στη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.
Γι' αυτόν τον λόγο οι δοσίλογοι, οι χαφιέδες, οι μαυραγορίτες, οι δολοφόνοι και οι προβοκάτορες του συνόλου της ελληνικής επικράτειας αναγκάστηκαν να μετακινηθούν στην Αθήνα. Η επαρχία δεν τους "σήκωνε", εφόσον εκεί οι πάντες γνώριζαν τους πάντες και πολλοί θα ήθελαν να ξεκοιλιάσουν πολλούς. Άλλος γιατί έκλαιγε χαμένους γονείς, άλλος γιατί έκλαιγε χαμένα αδέρφια και άλλος γιατί έκλαιγε χαμένα παιδιά, όλοι ήθελαν να τιμωρήσουν με το ίδιο νόμισμα τους υπεύθυνους. Αυτοί οι δοσίλογοι ήταν το πρώτο "κύμα" εσωτερικών μεταναστών, το οποίο οδήγησε μετά στην πληθυσμιακή έκρηξη της πρωτεύουσας. Ίσως και γι' αυτό να τους διακρίνει μια "αγάπη" για τους λαθρομετανάστες. Μπορεί να τους αντιλαμβάνονται ως συναδέρφους στην ίδια πόλη.
Αυτούς τους χαφιέδες ανέλαβαν να προστατεύσουν —ακόμα και με τα όπλα τους— τα νέα αφεντικά της χώρας. Αυτοί, οι οποίοι απολάμβαναν ασφάλεια πίσω από τα όπλα των Ναζί, συνέχισαν ν' απολαμβάνουν ασφάλεια πίσω από τα όπλα των Αγγλοαμερικανών. Οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί είχαν συμφέρον να "υιοθετήσουν" τα "παιδιά" των Ναζί. Είχαν ανάγκη από δούλους και οι καλύτεροι δούλοι είναι πάντα οι έτοιμοι δούλοι. Οι Γερμανόδουλοι ήταν έτοιμοι να γίνουν Αμερικανόδουλοι και αυτό ήταν το μεγάλο τους προσόν. Τη "δουλειά" τη γνώριζαν, χρήματα είχαν και ταυτόχρονα —επειδή φοβούνταν— θα παρέμεναν στην ομηρία τους.
Αυτή είναι η λαομίσητη Δεξιά, η οποία από τότε μέχρι τώρα ελέγχει τα πάντα. Η φασιστική Δεξιά, η οποία, κρυβόμενη πίσω από έναν στείρο αντικομμουνισμό, παρίστανε τον εγγυητή της Δημοκρατίας. Πίσω από τον βολικό αντικομμουνισμό έκρυβε τα προηγούμενα εγκλήματά της, γλυτώνοντας την τιμωρία. Εξαιτίας των αναγκών των "νέων" αυτών Αθηναίων χτίστηκε και το Ψυχικό. Το Ψυχικό των πιο επιφανών και άρα των πιο στοχοποιημένων από τους υπόλοιπους δοσίλογους. Το Ψυχικό της Δεξιάς. Το Ψυχικό με την παράξενη ρυμοτομία. Μια ρυμοτομία, η οποία το καθιστά αφιλόξενο για τον επισκέπτη και άβολο για τον "περίεργο" που ψάχνει. Μια ρυμοτομία, η οποία είναι προφανές ότι εξυπηρετεί σχεδιασμούς ασφαλείας των κατοίκων του. Το Ψυχικό, το οποίο χτίστηκε αποκλειστικά με χρήματα των νέων τότε "αφεντικών" και "σωτήρων" τους.
Στην καρδιά αυτής της περιοχής βρίσκεται το Κολέγιο. Αυτό χρησιμοποίησαν και γύρω από αυτό έχτισαν το Ψυχικό. Γιατί τους ήταν τόσο απαραίτητο ένα απλό εκπαιδευτικό ίδρυμα; Για τους ίδιους λόγους που τους ήταν απαραίτητη μια "ειδική" συνοικία. Υπήρχε πρόβλημα ασφάλειας. Αμέσως μετά το πρόβλημα της επιβίωσης έπρεπε να λύσουν και αυτό της ασφαλούς αναπαραγωγής τους. Οι ίδιοι μπορούσαν να αυτοπροστατεύονται. Τα παιδιά τους όμως μπορούσαν να το κάνουν; Πώς θα ρίσκαραν να τα στείλουν στα δημόσια σχολεία; …Κι αν έπεφταν πάνω σε θύματά τους; Αν σε κάποιον συμμαθητή τους έκανε εντύπωση το επίθετό τους και ρωτούσε την οικογένειά του γι' αυτό; Αν κάποιος δάσκαλος "θυμόταν" κάποιον απ' αυτούς;
Γι' αυτόν τον λόγο αποφάσισαν ν' "απομονώσουν" τα παιδιά τους από αυτά των υπολοίπων. Τα "μάντρωσαν" στο Κολέγιο και έλυσαν το πρόβλημα ασφάλειας. Έχτισαν μια τεράστια μάντρα γύρω από αυτό, έβαλαν και αγκαθωτά συρματοπλέγματα και ήταν έτοιμο το νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο κέντρο σχεδόν της Αθήνας. Από τη "μάντρα" κατ’ ευθείαν στις ΗΠΑ για σπουδές και επιστροφή στην πατρίδα μόνον σε ασφαλή ηλικία. Μόνον έτσι δεν είχαν φόβο για τους γόνους τους. Στην Ελλάδα θα περιφέρονταν ελεύθερα μόνον όταν θα μπορούσαν να αυτοπροστατευτούν. Όλα μαζί θα πήγαιναν στο ίδιο σχολείο και όλα μαζί θα "πορεύονταν" στη ζωή.
Μέσα εκεί θα ανέπτυσσαν με τον πιο έντονο τρόπο τη συντροφικότητα των συνενόχων. Το ένα θα προστάτευε και θα βοηθούσε το άλλο, γιατί ο κίνδυνος ήταν μεγάλος και πανταχού παρών. Πίσω από τη μάντρα ήταν ένας κόσμος εχθρικός κι επικίνδυνος. Έτσι "γαλουχήθηκαν" οι κολεγιόπαιδες πίσω από τους ψηλούς μαντρότοιχους και τις βαριές σιδερένιες πόρτες του Κολεγίου. Πιο ασφαλή έβλεπαν πάντα την αμερικανική πρεσβεία παρά τη Βουλή απέναντι. Πιο πολύ εμπιστεύονταν τον Αμερικανό πρέσβη, παρά τον Έλληνα γείτονα. Τον εμπιστεύονταν, γιατί αυτός θα τους "έσωζε" σε μια κρίσιμη ώρα. Μια κρίσιμη ώρα, η οποία πάντα συνδεόταν όχι με την εισβολή κάποιων ξένων, αλλά με την αντίδραση των ίδιων των Ελλήνων. Εκπαιδεύονται για τέτοιες ώρες. Ακόμα και σήμερα υπάρχει ειδικό σχέδιο εκκένωσης της Αθήνας, το οποίο έχει ως βασική "λεκάνη" συγκέντρωσής τους τα Κολέγια της πρωτεύουσας. Το "εκπαιδευτικό" Deere του Καραμανλή είναι κατά το ήμισυ μια καθαρή αμερικανική στρατιωτική βάση.
Τώρα μας βγάζουν και τη "γλώσσα". Μέχρι τώρα κρύβονταν πίσω από μαντρότοιχους και τώρα ο Μαρκουλάκης μας διαφημίζει την ξεχωριστή "ποιότητά" τους. Γι' αυτόν λόγο είπαμε καλά να πάθουμε. Από τη στιγμή που δεν "μεριμνήσαμε" γι' αυτούς, φυσικό είναι να τους ξαναβρούμε μπροστά μας. Από τη στιγμή που επιβίωσαν και κατόρθωσαν να κάνουν χρήση των πλεονεκτημάτων της προηγούμενης εποχής, ήταν δεδομένο ότι θα αποκτούσαν με αθέμιτο τρόπο την απόλυτη ανταγωνιστικότητα.
Όταν οι μαυραγορίτες, οι προδότες και οι δοσίλογοι μπορούν να κάνουν χρήση των μέσων και του πλούτου, που απέκτησαν κατά την "πατριωτική" δραστηριότητά τους στην εποχή της κατοχής, αποκτούν το απόλυτο πλεονέκτημα και στην εποχή που τη διαδέχεται. Είναι πλούσιοι ανάμεσα σε φτωχούς. Έχουν περιουσία ανάμεσα σε πένητες. Από τη στιγμή που έχουν αυτό το οικονομικό πλεονέκτημα, φυσικό είναι στη συνέχεια ν' αγοράζουν ακριβούς τίτλους σπουδών και να τους "εξαργυρώνουν" με υψηλές πολιτικές, κρατικές και οικονομικές θέσεις. Αποκτώντας το πλεονέκτημα, μπορούν και το διαιωνίζουν μέσα στον χρόνο.
Επαγγελματίες "ανώτεροι". "Έξυπνοι" από τα γεννοφάσκια τους. Δεν είναι παράξενο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μόλις αποφοίτησε από το Κολέγιο, ανέλαβε μια κρατική θέση στην Εθνική Τράπεζα, η οποία για τους υπόλοιπους "δασύτριχους" Έλληνες είναι απλά ένα άπιαστο "όνειρο". Δεν είναι παράξενο που ο γνωστός Γιωργάκης, με τα αναρίθμητα "προσόντα" που τον διακρίνουν, βρίσκεται στον προθάλαμο του Μαξίμου. Δεν είναι παράξενο που μέχρι και ο φουκαράς ο "Κοζανίτης" κολεγιόπαις Παπακωνσταντίνου διετέλεσε σε πολύ νεαρή ηλικία μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΟΤΕ. Σε ηλικία που οι "κοινοί" Έλληνες λιώνουν τα παπούτσια τους μέχρι να βρουν μια δουλίτσα, ο κολεγιόπαις έπαιρνε το ασανσέρ, για ν' ανέβει στον τελευταίο όροφο του μεγάρου της λεωφόρου Κηφισίας. Απλά πράγματα. Δικό τους είναι το κράτος και όπως θέλουν το μοιράζουν.
Ό,τι θέση προκύψει και έχει σχέση με την εξουσία, αυτοί την παίρνουν. Γιατί να ψάχνουν οι Έλληνες στο "καλάθι", όταν υπάρχει το πολυτελές "ράφι" του Κολεγίου; Όλα τα διαθέτει και όλα τα μπορεί το Κολέγιο. Μιλάμε για ένα πραγματικό Mall. Η χαρά του "καταναλωτή" ψηφοφόρου. Όλα τα "προϊόντα" επώνυμα. Με την ίδια νοοτροπία και "ποιότητα" μπορούν ν' αναλάβουν τα πάντα. Ένα πραγματικό "διαϊδεολογικό" θαύμα. Καλύπτουν όλο το πολιτικό "φάσμα" απ' άκρη σ' άκρη.
Τι θέλουν οι Έλληνες; Ακροδεξιό; Πάρε έναν Βορίδη. Τι θέλουν οι Έλληνες; Έναν λαϊκό Δεξιό; Πάρε έναν Σαμαρά. Τι θέλουν οι Έλληνες; Έναν παραδοσιακό Δεξιό; Πάρε έναν Καραμανλή ή έναν Μητσοτάκη. Τι θέλουν οι Έλληνες; Φιλελεύθερο; Πάρε έναν Μάνο. Τι θέλουν οι Έλληνες; Σοσιαλιστή; Πάρε έναν Γιωργάκη πακέτο με τον Γερουλάνο. Τι θέλουν οι Έλληνες; Αριστερό; Πάρε έναν Μπίστη. Ακόμα και σταλινικό κομμουνιστή να θέλουν, θα τον βρουν στο "ράφι" του Κολεγίου. Υπάρχει πιο αυθεντικός ΚΚΕς από την κόρη της Παπαρήγα; Πάρε μια κόρη να 'χεις. Τώρα προτείνουν τον Μαρκουλάκη. Τον θέλεις; Πάρτον. Όμορφος είναι, υγιής είναι και δεν κοστίζει παραπάνω από τους άλλους. Τι σημασία έχει που δεν λέει τίποτε. Οι άλλοι λένε; Αυτός τουλάχιστον είναι όμορφος. Πραγματικό "Armani". Θα πάει στην Ευρώπη και θα πουν οι Ευρωπαίοι …"να ένας ωραίος Έλληνας". Μιλάμε για "ευκαιρία". Το "αφεντικό" τρελάθηκε και χαρίζει επώνυμα προϊόντα.
Από τη στιγμή που ελέγχουν την εξουσία, ελέγχουν κι όλα τ' άλλα. Όλους εκείνους τους χώρους, στους οποίους εντελώς εσφαλμένα οι υπόλοιποι Έλληνες νομίζουν ότι λειτουργεί ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Χώρους όπως για παράδειγμα η οικονομία, η τέχνη ή η λογοτεχνία. Δυστυχώς, εξαιτίας τους, τίποτε δεν λειτουργεί "καθαρά" σ' αυτήν τη χώρα. Τα πάντα είναι "στημένα" και οι "επιτυχίες" εξ’ αρχής καπαρωμένες. Η εξουσία αποφασίζει ποιος θα γίνει μεγιστάνας και ποιος θα παραμείνει ψιλικατζής. Η εξουσία διαπλέκεται με τους επιχειρηματίες και αυτή τελικά αποφασίζει ποιος θα "πετύχει" και ποιος θα "αποτύχει. Όταν την εξουσία την έχει ο κολεγιόπαις Καραμανλής, ποιον θα επιλέξει να επιδοτήσει, να "ρυθμίσει" ή να φοροαπαλλάξει; Τον τυχαίο "δασύτριχο" ή τους "ομόσταβλους" συμμαθητές Μπόμπολα, Λάτση ή Βαρδινογιάννη;
Κανένας από αυτούς δεν έγινε μεγιστάνας μέσα από την αγορά. Ας ψάξει κάποιος να βρει τις απαντήσεις στην ιστορία τους. Όλοι τους έγιναν μεγιστάνες με ένα κρατικό χαρτί. Ένα αποκλειστικό κρατικό "συμβόλαιο", μια κρατική "εργολαβία", μια κρατική "προμήθεια". Όλοι "ελέω εξουσίας" μεγιστάνες. Αν χάσει την εξουσία ο Καραμανλής από τον επίσης "ομόσταβλο" και κολεγιόπαιδα Παπανδρέου, τι θ' αλλάξει για όλους αυτούς; Αλλάζει τίποτε γι' αυτούς, όταν εναλλάσσονται στην εξουσία η "δεξιά" ΝΔ με το "σοσιαλιστικό" ΠΑΣΟΚ; Δικά τους "μαγαζιά" είναι. "Μαγαζιά" της Δεξιάς. "Μαγαζιά" των Αμερικανών και του Σκόμπυ. Τα δικά τους συμφέροντα υπηρετούν καί τα δύο.
Οι κολεγιόπαιδες της εξουσίας δημιουργούν ανάμεσα στους συμμαθητές τους τούς μεγιστάνες της οικονομίας και οι εταιρείες αυτών των μεγιστάνων χρηματοδοτούν αποκλειστικά τα κόμματα των συμμαθητών τους. Τα κόμματα του Κολεγίου δημιουργούν τους Λάτσηδες και οι εταιρείες των Λάτσηδων χρηματοδοτούν τα κόμματα. Μονοπώλιο παντού. Ένα πραγματικό καρτέλ. Ένα ολέθριο καρτέλ, το οποίο παραδίδει στην κυριολεξία την πατρίδα μας στα χέρια κάποιων πολύ συγκεκριμένων ανθρώπων. Ένα εγκληματικό καρτέλ, το οποίο, μέσω της αναξιοκρατίας και του νεποτισμού, την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη σήψη και στην πλήρη διάλυση.
Σε όλους τους χώρους γίνονται τα ίδια. Αναξιοκρατία με την "υπογραφή" του Κολεγίου. Πλήρης "μπανανοποίηση", η οποία καθιστά την πατρίδα μας ένα επιφανές μέλος της κοινωνίας των κρατών της κεντρικής Αφρικής. Ακόμα και ο "κωλοτούμπας" Μαρκουλάκης όλο και κάποιον συμμαθητή του θα έχει "ενοχλήσει", προκειμένου να πάρει κάποιο ρολάκι ή κάποια εκπομπή στην τηλεόραση. Κάποιον συμμαθητή παραγωγό ή καναλάρχη θα έχει "αγγαρέψει". Όλο και κάποιον επιφανή συμμαθητή θα έβαλε ως "κράχτη" να τον χειροκροτεί στις πρεμιέρες του. Θέλουν και τα "ταλέντα" τη "μίζα" τους, για να ξεκινήσουν τον "θρίαμβό" τους. Τα ίδια συμβαίνουν παντού. Αλληλοβοήθεια… σε βαθμό να μπορούμε να μιλάμε για πραγματική συμμορία. Μια κολεγιακή συμμορία, η οποία λυμαίνεται τα πάντα σε όλους τους χώρους.
Ποιος είναι ο πιο γνωστός συγγραφέας στη χώρα με το ελάχιστο έργο; Ο κολεγιόπαις Χωμενίδης. Τα μέσα των συμμαθητών του τον έκαναν διάσημο πριν καν αποφασίσει να γράψει. Έγινε γνωστός όταν πήγε ν' αγοράσει χαρτί και μολύβι, προκειμένου να γράψει τα "έπη" του. Έγινε διάσημος, όταν έβγαλε την πρώτη φωτοτυπία του έργου του. Οι "δασύτριχοι" μπορούν να γράφουν ό,τι θέλουν, αλλά δεν προβάλλονται. Μετά θάνατον μόνον και αν κάποιος εκδότης του Κολεγίου αγοράσει τα δικαιώματά τους κι αποφασίσει να πλουτίσει, "δικαιώνοντάς" τους. Απλός ταραξίας να είσαι, δεν πρόκειται να διακριθείς όσο κι αν προσπαθείς πέρα από τα άκρα. Τον κολεγιόπαιδα Χατζηστεφάνου θα βρεις μπροστά σου. Σ' αυτήν τη χώρα ζούμε. Στη χώρα του Κολεγίου.
Στη χώρα, που ποτέ δεν ξεφεύγει από τον έλεγχο των ξένων. Των ξένων, οι οποίοι διατηρούν σε μόνιμη ομηρία τους "εκλεκτούς" του Κολεγίου. Τους επαγγελματίες δοσίλογους. Ποια εθνικά συμφέροντα θα υπερασπιστούν οι εξουσίες μας, όταν η στελέχωσή τους μονοπωλείται από αυτούς; Αυτοί πάντα κάνουν ό,τι τους πουν τα "αφεντικά" να κάνουν. Ό,τι τους "παίζουν", αυτό "χορεύουν". Αυτό έκαναν πάντα και αυτό κάνουν και τώρα. Σήμερα κάνουν ό,τι συμφέρει την Νέα Τάξη. Υποστηρίζουν το "σχέδιο Ανάν". Υποστηρίζουν τη μετατροπή της θρησκευτικής μειονότητας της Θράκης σε εθνική. Δείχνουν αφύσικη "ευαισθησία" στο θέμα της λαθρομετανάστευσης. "Χαρίζουν" το όνομα της Μακεδονίας σε όσους ενδιαφέρονται. Αναζητούν με πάθος τα "δίκια" των Τσάμηδων. Όλα τα εθνικά μας θέματα είναι χώροι έκφρασης μιας ειδικής "ευαισθησίας" από πλευράς Κολεγίου.
Ας ψάξει κάποιος να βρει ποιοι "Έλληνες" είναι αυτοί οι οποίοι συνήθως υπογράφουν για παραπομπές της Ελλάδας στα διεθνή δικαστήρια. Εκτός από τους γνωστούς Βαλιανάτους, Δημητράδες και Βοσκόπουλους πάντα συνυπογράφουν οι διάφοροι "Μάνοι" και "Δήμου". Οι άνθρωποι είναι "κοσμοπολίτες" από τη φύση τους. Συμμετέχουν σε όλες τις γνωστές "μη κυβερνητικές" οργανώσεις. Τις οργανώσεις, οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν αδρά με κρατικό χρήμα από τον "κοσμοπολίτη" Γιωργάκη. Τις οργανώσεις, οι οποίες, κάθε φορά που τις ψάχνεις λίγο περισσότερο, σε "οδηγούν" στον γνωστό Τζώρτζ Σόρος. Οι άνθρωποι είναι "πολιτισμένοι" και δεν το κρύβουν. Τα βλέπουν τα πράγματα πιο "χαλαρά" και με μεγαλύτερη "ανεκτικότητα" απ' ότι οι υπόλοιποι "τριχωτοί" Έλληνες. Πιο "κοσμοπολίτικα" από τους βάρβαρους και απολίτιστους Έλληνες. Τα βλέπουν όπως συμφέρει τα "αφεντικά" τους να τα βλέπουν. Τα βλέπουν όπως τους μαθαίνουν στο Χάρβαρντ να τα βλέπουν.
Αυτοί λοιπόν τώρα —με τις δεδομένες ανθελληνικές νεοταξίτικες απόψεις— αποφάσισαν να δημιουργήσουν τη ΔΡΑΣΗ και να μας ζητάνε να τη νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας. Οι ευνοημένοι της εποχής του δικομματισμού έρχονται σήμερα να εμφανιστούν σαν "αιρετικοί". Οι ευνοημένοι "συμμαθητές" έρχονται να πολεμήσουν τις πολιτικές επιχειρήσεις των "συμμαθητών" τους. Γιατί; Γιατί το Κολέγιο αγωνιά για το μέλλον του. Βλέποντας ότι πλέον ο ελληνικός λαός δεν εγκλωβίζεται στις υπάρχουσες και χρεοκοπημένες πολιτικές επιχειρήσεις τους, προσπαθούν να πιάσουν θέση για την επόμενη ημέρα. Θεωρούν ότι, αν ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό, εξαιτίας της κοινωνικής διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης, θα πρέπει και πάλι το Κολέγιο να είναι αυτό το οποίο θα επιχειρήσει πρώτο να την εισπράξει.
Αυτός είναι ο στόχος τους. Γι' αυτό δήθεν δεν το "προβάλουν" ως κόμμα, προβάλλοντας όμως τη "διαμαρτυρία" του μέσω των προσκλήσεων των στελεχών του σε όλα τα κανάλια. Το τοποθετούν στους "διαμαρτυρόμενους", για να μπορούν να μιλούν σαν τέτοιοι. Να προβληθεί αυτό εγκαίρως σαν το πλέον "ισχυρό" κόμμα από τους σημερινούς "μικρούς" της διαμαρτυρίας. Να ισχυροποιηθεί, πριν αλλάξουν τα πράγματα. Ο πιο "Χατζηστεφάνου" από τις υπόλοιπες "τριχωτές" τρελές. Στην πραγματικότητα είναι ένα "παρελκόμενο" του δικομματισμού. Άλλωστε δεν το κρύβει. Δια στόματος Μάνου μάθαμε ότι, σε περίπτωση που ο δικομματισμός του Κολεγίου δεν μπορεί ν' αποκτήσει αυτοδυναμία, η ΔΡΑΣΗ θα στηρίξει το πρώτο κόμμα …όποιο κι αν είναι αυτό. Μια απόλυτα ειλικρινής άποψη, εφόσον εκφράζεται από τους δύο πιο έγκυρους εκφραστές του δικομματισμού. Τον Μάνο και τον Κοντογιαννόπουλο, οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν υπηρετήσει καί τα δύο αυτά κόμματα.
Για ένα πράγμα πρέπει να χαίρονται σήμερα οι Έλληνες, εξαιτίας της πρωτοφανούς παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Πρέπει ν' απολαμβάνουν την κάθε ημέρα αυτής της κρίσης. Οι ίδιοι, ως "βρεγμένοι", δεν έχουν να φοβούνται τίποτε παραπάνω από τη "βροχή". Φτωχοί ήταν και παραμένουν τέτοιοι. Αυτοί όμως, που καταστρέφονται, είναι οι "στεγνοί" του Κολεγίου. Καθημερινά χάνονται ολόκληρες περιουσίες. Με τους ρυθμούς που πάνε, ελάχιστοι μήνες τους απομένουν, για να θεωρούν τους εαυτούς τους πλούσιους. Στην κυριολεξία σήμερα κλαίνε στα Ψυχικά και στις Εκάλες. Γιατί; Γιατί τα υπερατλαντικά αφεντικά τους απέτυχαν και παρασέρνουν και τους ίδιους στην αποτυχία. Ο μαύρος Χουσεϊν είναι πολύ "λίγος", για να τους σώσει. Ο Πλανητάρχης του …"yes, we can" καθημερινά αποδεικνύεται ως ο βασικός εκφραστής του …"yes we can’t".
Αναγκαστικά τώρα "φλερτάρουν" με την καταστροφή. Την πλήρη και ολοκληρωτική καταστροφή. Βυθίζονται στο χάος. Όλες οι λίρες και τα χρυσά δόντια, που μάζευαν στην κατοχή, χάνονται. Όλες οι κρατικές επιδοτήσεις, που μάζευαν στα χρόνια της "δημοκρατίας", χάνονται επίσης. Ό,τι μάζεψαν στα χρόνια της μητσοτακικής διαφθοράς και του ξεπουλήματος "εξατμίζεται". Ό,τι κέρδη αποκόμισαν από τη μεγάλη "σφαγή" του σημιτικού χρηματιστηρίου πέφτουν σε ένα άπατο "πηγάδι" ζημιάς. Επένδυσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στις επιχειρήσεις των αφεντικών και τώρα έχουν τα πιο ακριβά υλικά ταπετσαρίας. "Ταπετσαρία", που τους φτάνει να "ντύσουν" όχι μόνον τους τοίχους, αλλά και στις σκεπές των σπιτιών τους.
Κάθε νέο οικονομικό σκάνδαλο ή χρεοκοπία πέφτει σαν "βόμβα" στο Παλαιό Ψυχικό και την Εκάλη. Φοβούνται να σηκώσουν τα τηλέφωνα, γιατί δεν αντέχουν άλλα άσχημα νέα. Χάνουν χρήματα από παντού και για τον οποιονδήποτε λόγο. Έχασαν χρήματα από το σκάνδαλο Μάντοφ. Έχασαν χρήματα από τη Citibank. Έχασαν χρήματα από τη χρεοκοπία της Lehman bros. Δύο δισεκατομμύρια ευρώ έχασαν μόνον από την περίπτωση Φιξ. Ό,τι και να "σκάσει", σε οποιοδήποτε σημείο του Πλανήτη, τους αφορά, γιατί είναι "μέσα". Εμπιστεύτηκαν τα χρήματά τους στους πέρα από τον Ατλαντικό "συμμαθητές" τους και τώρα "δηλητηριάζονται" από τα "τοξικά". Οι συμμαθητές από το Χάρβαρντ και το Γέιλ τους πήραν στο "λαιμό" τους. Εκείνα τα κουτορνίθια, που τα "καμαρώναμε" όταν έφευγαν κλοτσηδόν από τα γραφεία της χρεοκοπημένης Lehman bros με ένα κουτί στα χέρια.
Συνέλληνες χαρείτε και απολαύστε το κάθε λεπτό της σημερινής οικονομικής κρίσης. Έρχονται οι "ανώτεροι" με μεγάλη ταχύτητα κατά πάνω μας. Φτωχαίνουν με απίστευτους ρυθμούς. Χάνεται η γη κάτω από τα πόδια τους. Σε λίγο καιρό δεν θα βλέπουν προς τα "κάτω" μόνον όταν τους πιάνει η "ευαισθησία" για τους "κατώτερους". Σε λίγο καιρό δεν θα έχουν χρήματα ούτε για χαλάουα και θα μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τους "τριχωτούς" βαλκάνιους "φίλους" του Δήμου. Σε λίγο καιρό θα είναι "κάτω" και δυστυχώς γι' αυτούς χωρίς καθόλου μέσα και χωρίς καθόλου υπεροχή. Μια κατάσταση πολύ δυσάρεστη γι' αυτούς. Δεν είναι και ό,τι καλύτερο για τους αφελείς "Γιωργάκηδες" να βρεθούν αβοήθητοι μέσα σε μια εξαγριωμένη κοινωνία.
Ψηφίστε τους, γιατί πλέον δεν ασχολούνται με την πολιτική από χόμπυ. Έχουν ανάγκη τις πολιτικές θέσεις για βιοποριστικούς λόγους. Δώστε ένα καλό ευρωπαϊκό "μεροκάματο" στους πιο αυθεντικούς "κοσμοπολίτες". Στους "κοσμοπολίτες" με τα αυθεντικά γερμανικά και αγγλικά χαρακτηριστικά. Στους εκπαιδευμένους από τη Γκεστάπο υπάλληλους της CIA. Κακόμοιρε Μαρκουλάκη. Εφόσον δεν ήξερες, γιατί δεν ρώταγες; Τώρα βρήκες ν' απλώσεις το χέρι και να λάβεις μέρος στη μοιρασιά; Τώρα, που θ' αρχίσουν να μοιράζονται σφαλιάρες; Τώρα βρήκες να βάλεις το καλό σου το κουστούμι; Τώρα, που οι υπόλοιποι ψάχνουν τα αμπέχονα "παραλλαγής"; Τώρα βρήκες να εμφανιστείς στο "ξέφωτο"; Τώρα, που υπόλοιποι προσπαθούν να κρυφτούν και ακούγονται τα ποδοβολητά των "θηρίων";
Τραϊανού Παναγιώτης
Πρόεδρος του ΕΑΜ.Β’
Τα στελέχη και οι οπαδοί της ΔΡΑΣΗΣ
είναι η "κρέμα" της "κρέμας" της ελληνικής κοινωνίας.
Ό,τι "καλύτερο" έχει να επιδείξει ο ελληνισμός.
Τις τελευταίες ημέρες πριν τις ευρωεκλογές ήρθαμε σε επαφή με ένα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα φαινόμενο. Ο Μαρκουλάκης, ως υποψήφιος ευρωβουλευτής του νεοεμφανισθέντος κόμματος με το όνομα "Δράση", προχώρησε σε κρίσεις και διαπιστώσεις, οι οποίες αν μη τι άλλο δεν συνηθίζονται από τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας. Ο γνωστός μεροκαματιάρης της τηλεοπτικής κωλοτούμπας προέβη σε ασυνήθιστες για την εφαρμοσμένη πολιτική δηλώσεις. Σε επισημάνσεις των δημοσιογράφων για το χαμηλό ποσοστό που δίνουν στο κόμμα του οι δημοσκοπήσεις, η απάντησή του ήταν πρωτοφανής. Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε ότι μπορεί να έχουν μόνον ένα ασήμαντο 1%, αλλά η διαφορά βρίσκεται σ' αυτό το οποίο αντιπροσωπεύει το ποσοστό αυτό. Στο ποιοτικό μέρος αυτού του ποσοστού. Σύμφωνα με τον Μαρκουλάκη αυτοί είναι οι καλύτεροι της κοινωνίας. Η "κρέμα" της "κρέμας".
Οι δηλώσεις του είναι πρωτοφανείς, γιατί απλούστατα δεν σέβονται τη γνωστή "συνταγή" των παραδοσιακών κομμάτων. Συνήθως τα στελέχη των κομμάτων —και μάλιστα παραμονές των εκλογών— παριστάνουν τους "ομοίους" του λαού. Καταδέχονται, έστω και για λίγες μέρες, να τον ονομάζουν "κυρίαρχο" και να τοποθετούν τους εαυτούς τους στον ρόλο των "υπηρετών". Μέχρι και τα ρούχα τους αλλάζουν, προκειμένου να είναι η μεταμφίεση πετυχημένη. Τέσσερα χρόνια "εκλεκτοί" και "γαλαζοαίματοι" και για λίγες μέρες ταπεινοί "λαϊκοί". Τέσσερα χρόνια με Armani και για λίγες ημέρες με τριμμένα ζιβάγκο, που μυρίζουν ναφθαλίνη. Τον "γλύφουν", για να πάρουν την ψήφο του, προκειμένου να ανανεωθεί το "γαλάζιον" του αίματός τους για μια ακόμα τετραετία.
Ο Μαρκουλάκης αυτήν τη "συνταγή" δεν τη σεβάστηκε. Φόρεσε τα "καλά" του και βγήκε στα κανάλια να κάνει πασαρέλα. Διαχώρισε τον εαυτό του και τους "συνοδοιπόρους" του από τον "κοινό" λαό και χωρίς υπεκφυγές μάς είπε ότι …θα είμαστε τυχεροί, αν τους επιλέξουμε να μας "σώσουν". Θα είμαστε τυχεροί, αν εξασφαλίσουμε την υπηρεσία αυτών των "ανώτερων" όντων, που στην κυριολεξία παρατάνε τις "ανώτερες" ενασχολήσεις τους και καταδέχονται ν' ασχοληθούν μ' εμάς. Αυτή η θέση του Μαρκουλάκη δεν είναι και τόσο περίεργη για κάποιον που έχει γνώσεις. Είναι μια θέση, η οποία έχει την εξήγησή της. Το γεγονός ότι τη δημοσιοποίησε έχει σχέση με την ασχετοσύνη του, ενώ το ότι την κατέχει είναι προϊόν της νοοτροπίας του.
Γνωρίζοντας κάποιος το ποιόν του εν λόγω Μαρκουλάκη και των "συνοδοιπόρων" του, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει από πού "προέρχονται" αυτές οι διαπιστώσεις. Οι περισσότεροι από αυτούς ή είναι οι ίδιοι απόφοιτοι του "Κολεγίου" ή συνδέονται άμεσα με αποφοίτους του. Του γνωστού Κολεγίου Αθηνών. Του άλλοτε γνωστού ως Αμερικανικού Κολεγίου. Του κολεγίου, στο οποίο κυματίζει η Αστερόεσσα και έχει ως επίσημη γλώσσα του την αγγλική γλώσσα. Φυσικό είναι λοιπόν οι απόφοιτοι του κολεγίου αυτού να έχουν την αγγλοσαξονική νοοτροπία. Τη νοοτροπία του "εκλεκτού". Τη νοοτροπία του "ανώτερου" όντος, που και μόνον που καταδέχεται να ασχολείται με τα προβλήματα των "κατωτέρων", είναι δείγμα μεγαλοψυχίας και απόδειξη πολιτισμικής "ευαισθησίας". Της ίδιας μεγαλοψυχίας και ευαισθησίας που διακρίνει τους συμπολίτες μας, οι οποίοι ασχολούνται με την τύχη των αδέσποτων σκύλων.
Αυτοί λοιπόν οι "ποιοτικοί" Κολεγιόπαιδες ίδρυσαν τη ΔΡΑΣΗ, γιατί θέλουν να μας "σώσουν" τόσο ως άτομα όσο και ως λαό. Αυτοί θέλουν κατ’ αρχήν να μας "εκπολιτίσουν" και στη συνέχεια, αν είμαστε "καλά" και "πολιτισμένα" παιδιά, θα αναλάβουν να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα στα ευρωπαϊκά όργανα. Έχουν τη νοοτροπία αλλά και την "τεχνογνωσία" να το κάνουν, αν μάλιστα σκεφτούμε ότι επικεφαλής της κίνησης αυτής είναι ο πρώην βουλευτής τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ Στέφανος Μάνος. Ο πρόεδρος των "Bulls". Για να μην ξεχνιόμαστε ο Μάνος ήταν ένας από τους βασικούς θεωρητικούς και ένθερμους υποστηρικτές του "ξεπουλήματος" της δημόσιας περιουσίας.
Να την "ξεφορτωθούμε" όσο-όσο ήταν η βασική του αρχή. Ακόμα και τζάμπα. Να τη δώσουμε σε "νοικοκύρηδες" του Κολεγίου, για να την κάνουν ανταγωνιστική και "χρήσιμη". Ο Μάνος ήταν ένα από τα "παπαγαλάκια", που στήριζαν σθεναρά την κυβέρνηση Σημίτη, όταν αυτή ξεπουλούσε τη δημόσια περιουσία. Στήριξε το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια —όπως όλοι γνωρίζουμε— ανταμείφθηκε από αυτό. Στήριξε με απόλυτη συνέπεια και με όλους τους τρόπους την πολιτική της Νέας Τάξης, η οποία είχε ως στόχο της τη λεηλασία των κρατών. Ο Μάνος όμως δεν διακρίθηκε μόνον στη λεηλασία του ελληνικού δημόσιου πλούτου. Διακρίθηκε και στη λεηλασία του ελληνικού ιδιωτικού πλούτου. Συμμετείχε απόλυτα και αυτοπροσώπως στη "σφαγή" του χρηματιστηρίου. Παρ' όλη την πολιτική ιδιότητα την οποία έφερε, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες τους χρηματιστηρίου και ένας από τους μεγαλύτερους κερδισμένους. Μπήκε από τους πρώτους, λειτούργησε ως κοινός "παπαγάλος" και όταν μπήκαν οι άπειροι αφελείς, αυτός πήρε τα κέρδη του και αποχώρησε. Άξιος.
Συνοδοιπόρος και συναγωνιστής του νεοταξίτη Μάνου είναι και ένας άλλος πολύ γνωστός fun της Νέας Τάξης. Από την "πνευματική" του ιδιότητα εκτιμούμε ότι είναι το Brain Tank του σχηματισμού. Ο "γκουρού" της Νέας Εποχής. Ο "κοσμοπολίτης" Νίκος Δήμου. Ομοϊδεάτης και κολεγιακός "ομόσταβλος" του Στέφανου Μάνου. Ο τιμητής του ελληνισμού. Ο θαυμαστής των όπου γης Τσόμσκι. Ο Έλληνας, που ανατριχιάζει στην ιδέα του ελληνισμού. Αυτός ο συγγραφέας έγινε ευρύτερα γνωστός, εξαιτίας του πιο γνωστού και ειλικρινούς βιβλίου του με τον τίτλο …"Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας".
Το βιβλίο, το οποίο περιγράφει τους Έλληνες περίπου σαν δασύτριχες μαϊμούδες, τις οποίες τις χαρακτηρίζει η αγραμματοσιά, η βρομιά και η αγένεια. Το βιβλίο, στο οποίο ο συγγραφέας τούς περιγράφει ως "τρίτος" παρατηρητής, τον οποίο προφανώς τα χαρακτηριστικά τους δεν τον αφορούν, εφόσον θεωρεί εκ θέσεως και άρα εξ’ αντικειμένου ότι δεν είναι όμοιος μ' αυτούς. Το απόλυτα ειλικρινές —και γι' αυτό μακράν το πιο επιτυχημένο— βιβλίο του. Το βιβλίο, το οποίο προφανώς λάτρεψαν οι συμμαθητές του από το Κολέγιο. Το βιβλίο-"εργαλείο", το οποίο αν μη τι άλλο τους βοηθάει να "καταλάβουν" καλύτερα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του "υποζυγίου" τους. Σε άλλους ομοίους τους έτυχε να κυβερνάνε Ινδιάνους και Μασάι και σ' αυτούς έτυχαν οι Βαλκάνιοι Έλληνες. Έτσι είναι η ζωή. Ό,τι "υποζύγιο" σου κληρώσει. Δεν διαλέγεις. Σε άλλους έτυχαν "έγχρωμα" υποζύγια και σε άλλους "δασύτριχα".
Από αυτούς τους Έλληνες θέλει την ψήφο τους, προφανώς για να τους "εκπολιτίσει" και ίσως να τους "αποτριχώσει". Δεν αρκείται όμως μόνον σ' αυτό. Δεν θέλει απλά να τους "σώσει" ως άτομα. Θέλει να τους βοηθήσει και ως λαό. Θέλει την ψήφο τους, για να πάει στην Ευρώπη να υπερασπιστεί τα συμφέροντά τους. Τα συλλογικά εθνικά συμφέροντα αυτών των "τριχωτών" Ελλήνων θέλει να προστατεύσει στην Ευρώπη. Αυτός, ο οποίος ζήτησε από τους ίδιους τους Έλληνες να δείξουν "μεγαλοψυχία" και "γενναιοδωρία" και να "χαρίσουν" το όνομα της Μακεδονίας στους Σλάβους γείτονες.
Αυτή είναι η νοοτροπία που κυριαρχεί στο Κολέγιο και ο Μαρκουλάκης δεν θα μπορούσε να ξεφεύγει από το γενικό "κλίμα". Πιστεύουν απόλυτα στην ποιοτική τους "ανωτερότητα". Έχοντας όλα αυτά υπ' όψιν μας, στο μυαλό μας ήρθε αυτόματα το γνωστό ευφυολόγημα ενός Αμερικανού φιλοσόφου για τους Αυστραλούς. Οι Αυστραλοί, σύμφωνα με τα λεγόμενα του εν λόγω Αμερικανού, είναι ένας πολύ "καλός" λαός. Είναι διαλεγμένοι ένας-ένας από τους καλύτερους Άγγλους δικαστές. Τα ανάλογα συμβαίνουν και για την περίπτωση των Κολεγιόπαιδων. Είναι κι αυτοί ένας "καλός" λαός. Είναι διαλεγμένοι κι αυτοί ένας-ένας από τους καλύτερους χαφιέδες των Ναζί και των Άγγλων.
Καλά να πάθουμε, που τους "λουζόμαστε" σήμερα όλους αυτούς. Εμείς φταίμε ως λαός. Η Ελλάδα ήταν το μοναδικό κράτος της ανεπτυγμένης Ευρώπης, το οποίο μετά την απελευθέρωσή του από τους Ναζί δεν εκτέλεσε τους δοσίλογους και τους προδότες. Δεν τους έδιωξε καν από την επικράτειά της. Δεν τους αφαίρεσε τα κλοπιμαία της προδοσίας τους. Δεν έκανε το αυτονόητο για έναν λαό. Δεν έκανε αυτά που έκαναν όλοι οι υπόλοιποι λαοί, οι οποίοι βρέθηκαν υπό τη ναζιστική κατοχή και μάτωσαν από τους ομοεθνείς προδότες, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Κράτη ανεπτυγμένα, πολιτισμένα και υπεράνω πάσης υποψίας, ώστε να κατηγορηθούν για βαρβαρότητα, όπως η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο κλπ., εκτέλεσαν χιλιάδες χαφιέδες και δοσίλογους των Ναζί την επομένη της αποχώρησης των κατακτητών. Αυτό στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ. Φυσικό είναι λοιπόν, όταν δεν σκοτώσεις ένα "φίδι" που σε δάγκωσε, αυτό να σε "ξαναδαγκώνει" όταν βρίσκει την ευκαιρία.
Το Κολέγιο με αυτό το "φίδι" συνδέεται. Στην πραγματικότητα είναι η φωλιά του "φιδιού". Ο χώρος στον οποίο αναπαράγεται. Με προδιαγραφές "φωλιάς" φτιάχτηκε και έτσι λειτουργεί. Κάποιοι είχαν ανάγκη τη "φωλιά" και γι' αυτό τη "θωράκισαν". Αυτά τα οποία λέμε δεν είναι παράξενα κι ούτε απαιτούν μυστικές πληροφορίες για να γίνουν αντιληπτά. Προκύπτουν από την απλή λογική. Τι μας λέει αυτή η λογική; Μετά την αποχώρηση των Ναζί το σύνολο των συνεργατών τους έπρεπε να βρει τρόπο να επιβιώσει. Αναγκαστικά το κακό αυτό συναπάντημα στο μεγαλύτερο μέρος του συγκεντρώθηκε στην Αθήνα. Εκεί θα ένωναν τις δυνάμεις με τους πιο ισχυρούς του "είδους" τους, προκειμένου να δώσουν τη μάχη της επιβίωσης.
Λογικό είναι αυτό. Δεν μπορούσε ο δοσίλογος της Τρίπολης, της Καλαμάτας ή της Φλώρινας μετά από μια σχεδόν πενταετή "συνεργασία" με τους κατακτητές να παραμείνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Δεν μπορούσαν να παραμείνουν στους χώρους όπου τους γνώριζαν τα θύματά τους. Από τη στιγμή λοιπόν που οι δοσίλογοι δεν εκτελέστηκαν και ταυτόχρονα δεν μπορούσαν να μείνουν στις πατρίδες τους, κάπου πήγαν. Κάπου πήγαν, για να γλιτώσουν τα τομάρια τους. Έφευγαν οι Ναζί και από πίσω τους έτρεχαν και οι δοσίλογοι. Πού πήγαν; Εκεί όπου είχαν περισσότερες ελπίδες για την επιβίωσή τους. Εκεί όπου προσφερόταν η μεγαλύτερη δυνατή ανωνυμία στους celebrities του χαφιεδισμού και της προδοσίας. Στη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.
Γι' αυτόν τον λόγο οι δοσίλογοι, οι χαφιέδες, οι μαυραγορίτες, οι δολοφόνοι και οι προβοκάτορες του συνόλου της ελληνικής επικράτειας αναγκάστηκαν να μετακινηθούν στην Αθήνα. Η επαρχία δεν τους "σήκωνε", εφόσον εκεί οι πάντες γνώριζαν τους πάντες και πολλοί θα ήθελαν να ξεκοιλιάσουν πολλούς. Άλλος γιατί έκλαιγε χαμένους γονείς, άλλος γιατί έκλαιγε χαμένα αδέρφια και άλλος γιατί έκλαιγε χαμένα παιδιά, όλοι ήθελαν να τιμωρήσουν με το ίδιο νόμισμα τους υπεύθυνους. Αυτοί οι δοσίλογοι ήταν το πρώτο "κύμα" εσωτερικών μεταναστών, το οποίο οδήγησε μετά στην πληθυσμιακή έκρηξη της πρωτεύουσας. Ίσως και γι' αυτό να τους διακρίνει μια "αγάπη" για τους λαθρομετανάστες. Μπορεί να τους αντιλαμβάνονται ως συναδέρφους στην ίδια πόλη.
Αυτούς τους χαφιέδες ανέλαβαν να προστατεύσουν —ακόμα και με τα όπλα τους— τα νέα αφεντικά της χώρας. Αυτοί, οι οποίοι απολάμβαναν ασφάλεια πίσω από τα όπλα των Ναζί, συνέχισαν ν' απολαμβάνουν ασφάλεια πίσω από τα όπλα των Αγγλοαμερικανών. Οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί είχαν συμφέρον να "υιοθετήσουν" τα "παιδιά" των Ναζί. Είχαν ανάγκη από δούλους και οι καλύτεροι δούλοι είναι πάντα οι έτοιμοι δούλοι. Οι Γερμανόδουλοι ήταν έτοιμοι να γίνουν Αμερικανόδουλοι και αυτό ήταν το μεγάλο τους προσόν. Τη "δουλειά" τη γνώριζαν, χρήματα είχαν και ταυτόχρονα —επειδή φοβούνταν— θα παρέμεναν στην ομηρία τους.
Αυτή είναι η λαομίσητη Δεξιά, η οποία από τότε μέχρι τώρα ελέγχει τα πάντα. Η φασιστική Δεξιά, η οποία, κρυβόμενη πίσω από έναν στείρο αντικομμουνισμό, παρίστανε τον εγγυητή της Δημοκρατίας. Πίσω από τον βολικό αντικομμουνισμό έκρυβε τα προηγούμενα εγκλήματά της, γλυτώνοντας την τιμωρία. Εξαιτίας των αναγκών των "νέων" αυτών Αθηναίων χτίστηκε και το Ψυχικό. Το Ψυχικό των πιο επιφανών και άρα των πιο στοχοποιημένων από τους υπόλοιπους δοσίλογους. Το Ψυχικό της Δεξιάς. Το Ψυχικό με την παράξενη ρυμοτομία. Μια ρυμοτομία, η οποία το καθιστά αφιλόξενο για τον επισκέπτη και άβολο για τον "περίεργο" που ψάχνει. Μια ρυμοτομία, η οποία είναι προφανές ότι εξυπηρετεί σχεδιασμούς ασφαλείας των κατοίκων του. Το Ψυχικό, το οποίο χτίστηκε αποκλειστικά με χρήματα των νέων τότε "αφεντικών" και "σωτήρων" τους.
Στην καρδιά αυτής της περιοχής βρίσκεται το Κολέγιο. Αυτό χρησιμοποίησαν και γύρω από αυτό έχτισαν το Ψυχικό. Γιατί τους ήταν τόσο απαραίτητο ένα απλό εκπαιδευτικό ίδρυμα; Για τους ίδιους λόγους που τους ήταν απαραίτητη μια "ειδική" συνοικία. Υπήρχε πρόβλημα ασφάλειας. Αμέσως μετά το πρόβλημα της επιβίωσης έπρεπε να λύσουν και αυτό της ασφαλούς αναπαραγωγής τους. Οι ίδιοι μπορούσαν να αυτοπροστατεύονται. Τα παιδιά τους όμως μπορούσαν να το κάνουν; Πώς θα ρίσκαραν να τα στείλουν στα δημόσια σχολεία; …Κι αν έπεφταν πάνω σε θύματά τους; Αν σε κάποιον συμμαθητή τους έκανε εντύπωση το επίθετό τους και ρωτούσε την οικογένειά του γι' αυτό; Αν κάποιος δάσκαλος "θυμόταν" κάποιον απ' αυτούς;
Γι' αυτόν τον λόγο αποφάσισαν ν' "απομονώσουν" τα παιδιά τους από αυτά των υπολοίπων. Τα "μάντρωσαν" στο Κολέγιο και έλυσαν το πρόβλημα ασφάλειας. Έχτισαν μια τεράστια μάντρα γύρω από αυτό, έβαλαν και αγκαθωτά συρματοπλέγματα και ήταν έτοιμο το νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο κέντρο σχεδόν της Αθήνας. Από τη "μάντρα" κατ’ ευθείαν στις ΗΠΑ για σπουδές και επιστροφή στην πατρίδα μόνον σε ασφαλή ηλικία. Μόνον έτσι δεν είχαν φόβο για τους γόνους τους. Στην Ελλάδα θα περιφέρονταν ελεύθερα μόνον όταν θα μπορούσαν να αυτοπροστατευτούν. Όλα μαζί θα πήγαιναν στο ίδιο σχολείο και όλα μαζί θα "πορεύονταν" στη ζωή.
Μέσα εκεί θα ανέπτυσσαν με τον πιο έντονο τρόπο τη συντροφικότητα των συνενόχων. Το ένα θα προστάτευε και θα βοηθούσε το άλλο, γιατί ο κίνδυνος ήταν μεγάλος και πανταχού παρών. Πίσω από τη μάντρα ήταν ένας κόσμος εχθρικός κι επικίνδυνος. Έτσι "γαλουχήθηκαν" οι κολεγιόπαιδες πίσω από τους ψηλούς μαντρότοιχους και τις βαριές σιδερένιες πόρτες του Κολεγίου. Πιο ασφαλή έβλεπαν πάντα την αμερικανική πρεσβεία παρά τη Βουλή απέναντι. Πιο πολύ εμπιστεύονταν τον Αμερικανό πρέσβη, παρά τον Έλληνα γείτονα. Τον εμπιστεύονταν, γιατί αυτός θα τους "έσωζε" σε μια κρίσιμη ώρα. Μια κρίσιμη ώρα, η οποία πάντα συνδεόταν όχι με την εισβολή κάποιων ξένων, αλλά με την αντίδραση των ίδιων των Ελλήνων. Εκπαιδεύονται για τέτοιες ώρες. Ακόμα και σήμερα υπάρχει ειδικό σχέδιο εκκένωσης της Αθήνας, το οποίο έχει ως βασική "λεκάνη" συγκέντρωσής τους τα Κολέγια της πρωτεύουσας. Το "εκπαιδευτικό" Deere του Καραμανλή είναι κατά το ήμισυ μια καθαρή αμερικανική στρατιωτική βάση.
Τώρα μας βγάζουν και τη "γλώσσα". Μέχρι τώρα κρύβονταν πίσω από μαντρότοιχους και τώρα ο Μαρκουλάκης μας διαφημίζει την ξεχωριστή "ποιότητά" τους. Γι' αυτόν λόγο είπαμε καλά να πάθουμε. Από τη στιγμή που δεν "μεριμνήσαμε" γι' αυτούς, φυσικό είναι να τους ξαναβρούμε μπροστά μας. Από τη στιγμή που επιβίωσαν και κατόρθωσαν να κάνουν χρήση των πλεονεκτημάτων της προηγούμενης εποχής, ήταν δεδομένο ότι θα αποκτούσαν με αθέμιτο τρόπο την απόλυτη ανταγωνιστικότητα.
Όταν οι μαυραγορίτες, οι προδότες και οι δοσίλογοι μπορούν να κάνουν χρήση των μέσων και του πλούτου, που απέκτησαν κατά την "πατριωτική" δραστηριότητά τους στην εποχή της κατοχής, αποκτούν το απόλυτο πλεονέκτημα και στην εποχή που τη διαδέχεται. Είναι πλούσιοι ανάμεσα σε φτωχούς. Έχουν περιουσία ανάμεσα σε πένητες. Από τη στιγμή που έχουν αυτό το οικονομικό πλεονέκτημα, φυσικό είναι στη συνέχεια ν' αγοράζουν ακριβούς τίτλους σπουδών και να τους "εξαργυρώνουν" με υψηλές πολιτικές, κρατικές και οικονομικές θέσεις. Αποκτώντας το πλεονέκτημα, μπορούν και το διαιωνίζουν μέσα στον χρόνο.
Επαγγελματίες "ανώτεροι". "Έξυπνοι" από τα γεννοφάσκια τους. Δεν είναι παράξενο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μόλις αποφοίτησε από το Κολέγιο, ανέλαβε μια κρατική θέση στην Εθνική Τράπεζα, η οποία για τους υπόλοιπους "δασύτριχους" Έλληνες είναι απλά ένα άπιαστο "όνειρο". Δεν είναι παράξενο που ο γνωστός Γιωργάκης, με τα αναρίθμητα "προσόντα" που τον διακρίνουν, βρίσκεται στον προθάλαμο του Μαξίμου. Δεν είναι παράξενο που μέχρι και ο φουκαράς ο "Κοζανίτης" κολεγιόπαις Παπακωνσταντίνου διετέλεσε σε πολύ νεαρή ηλικία μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΟΤΕ. Σε ηλικία που οι "κοινοί" Έλληνες λιώνουν τα παπούτσια τους μέχρι να βρουν μια δουλίτσα, ο κολεγιόπαις έπαιρνε το ασανσέρ, για ν' ανέβει στον τελευταίο όροφο του μεγάρου της λεωφόρου Κηφισίας. Απλά πράγματα. Δικό τους είναι το κράτος και όπως θέλουν το μοιράζουν.
Ό,τι θέση προκύψει και έχει σχέση με την εξουσία, αυτοί την παίρνουν. Γιατί να ψάχνουν οι Έλληνες στο "καλάθι", όταν υπάρχει το πολυτελές "ράφι" του Κολεγίου; Όλα τα διαθέτει και όλα τα μπορεί το Κολέγιο. Μιλάμε για ένα πραγματικό Mall. Η χαρά του "καταναλωτή" ψηφοφόρου. Όλα τα "προϊόντα" επώνυμα. Με την ίδια νοοτροπία και "ποιότητα" μπορούν ν' αναλάβουν τα πάντα. Ένα πραγματικό "διαϊδεολογικό" θαύμα. Καλύπτουν όλο το πολιτικό "φάσμα" απ' άκρη σ' άκρη.
Τι θέλουν οι Έλληνες; Ακροδεξιό; Πάρε έναν Βορίδη. Τι θέλουν οι Έλληνες; Έναν λαϊκό Δεξιό; Πάρε έναν Σαμαρά. Τι θέλουν οι Έλληνες; Έναν παραδοσιακό Δεξιό; Πάρε έναν Καραμανλή ή έναν Μητσοτάκη. Τι θέλουν οι Έλληνες; Φιλελεύθερο; Πάρε έναν Μάνο. Τι θέλουν οι Έλληνες; Σοσιαλιστή; Πάρε έναν Γιωργάκη πακέτο με τον Γερουλάνο. Τι θέλουν οι Έλληνες; Αριστερό; Πάρε έναν Μπίστη. Ακόμα και σταλινικό κομμουνιστή να θέλουν, θα τον βρουν στο "ράφι" του Κολεγίου. Υπάρχει πιο αυθεντικός ΚΚΕς από την κόρη της Παπαρήγα; Πάρε μια κόρη να 'χεις. Τώρα προτείνουν τον Μαρκουλάκη. Τον θέλεις; Πάρτον. Όμορφος είναι, υγιής είναι και δεν κοστίζει παραπάνω από τους άλλους. Τι σημασία έχει που δεν λέει τίποτε. Οι άλλοι λένε; Αυτός τουλάχιστον είναι όμορφος. Πραγματικό "Armani". Θα πάει στην Ευρώπη και θα πουν οι Ευρωπαίοι …"να ένας ωραίος Έλληνας". Μιλάμε για "ευκαιρία". Το "αφεντικό" τρελάθηκε και χαρίζει επώνυμα προϊόντα.
Από τη στιγμή που ελέγχουν την εξουσία, ελέγχουν κι όλα τ' άλλα. Όλους εκείνους τους χώρους, στους οποίους εντελώς εσφαλμένα οι υπόλοιποι Έλληνες νομίζουν ότι λειτουργεί ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Χώρους όπως για παράδειγμα η οικονομία, η τέχνη ή η λογοτεχνία. Δυστυχώς, εξαιτίας τους, τίποτε δεν λειτουργεί "καθαρά" σ' αυτήν τη χώρα. Τα πάντα είναι "στημένα" και οι "επιτυχίες" εξ’ αρχής καπαρωμένες. Η εξουσία αποφασίζει ποιος θα γίνει μεγιστάνας και ποιος θα παραμείνει ψιλικατζής. Η εξουσία διαπλέκεται με τους επιχειρηματίες και αυτή τελικά αποφασίζει ποιος θα "πετύχει" και ποιος θα "αποτύχει. Όταν την εξουσία την έχει ο κολεγιόπαις Καραμανλής, ποιον θα επιλέξει να επιδοτήσει, να "ρυθμίσει" ή να φοροαπαλλάξει; Τον τυχαίο "δασύτριχο" ή τους "ομόσταβλους" συμμαθητές Μπόμπολα, Λάτση ή Βαρδινογιάννη;
Κανένας από αυτούς δεν έγινε μεγιστάνας μέσα από την αγορά. Ας ψάξει κάποιος να βρει τις απαντήσεις στην ιστορία τους. Όλοι τους έγιναν μεγιστάνες με ένα κρατικό χαρτί. Ένα αποκλειστικό κρατικό "συμβόλαιο", μια κρατική "εργολαβία", μια κρατική "προμήθεια". Όλοι "ελέω εξουσίας" μεγιστάνες. Αν χάσει την εξουσία ο Καραμανλής από τον επίσης "ομόσταβλο" και κολεγιόπαιδα Παπανδρέου, τι θ' αλλάξει για όλους αυτούς; Αλλάζει τίποτε γι' αυτούς, όταν εναλλάσσονται στην εξουσία η "δεξιά" ΝΔ με το "σοσιαλιστικό" ΠΑΣΟΚ; Δικά τους "μαγαζιά" είναι. "Μαγαζιά" της Δεξιάς. "Μαγαζιά" των Αμερικανών και του Σκόμπυ. Τα δικά τους συμφέροντα υπηρετούν καί τα δύο.
Οι κολεγιόπαιδες της εξουσίας δημιουργούν ανάμεσα στους συμμαθητές τους τούς μεγιστάνες της οικονομίας και οι εταιρείες αυτών των μεγιστάνων χρηματοδοτούν αποκλειστικά τα κόμματα των συμμαθητών τους. Τα κόμματα του Κολεγίου δημιουργούν τους Λάτσηδες και οι εταιρείες των Λάτσηδων χρηματοδοτούν τα κόμματα. Μονοπώλιο παντού. Ένα πραγματικό καρτέλ. Ένα ολέθριο καρτέλ, το οποίο παραδίδει στην κυριολεξία την πατρίδα μας στα χέρια κάποιων πολύ συγκεκριμένων ανθρώπων. Ένα εγκληματικό καρτέλ, το οποίο, μέσω της αναξιοκρατίας και του νεποτισμού, την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη σήψη και στην πλήρη διάλυση.
Σε όλους τους χώρους γίνονται τα ίδια. Αναξιοκρατία με την "υπογραφή" του Κολεγίου. Πλήρης "μπανανοποίηση", η οποία καθιστά την πατρίδα μας ένα επιφανές μέλος της κοινωνίας των κρατών της κεντρικής Αφρικής. Ακόμα και ο "κωλοτούμπας" Μαρκουλάκης όλο και κάποιον συμμαθητή του θα έχει "ενοχλήσει", προκειμένου να πάρει κάποιο ρολάκι ή κάποια εκπομπή στην τηλεόραση. Κάποιον συμμαθητή παραγωγό ή καναλάρχη θα έχει "αγγαρέψει". Όλο και κάποιον επιφανή συμμαθητή θα έβαλε ως "κράχτη" να τον χειροκροτεί στις πρεμιέρες του. Θέλουν και τα "ταλέντα" τη "μίζα" τους, για να ξεκινήσουν τον "θρίαμβό" τους. Τα ίδια συμβαίνουν παντού. Αλληλοβοήθεια… σε βαθμό να μπορούμε να μιλάμε για πραγματική συμμορία. Μια κολεγιακή συμμορία, η οποία λυμαίνεται τα πάντα σε όλους τους χώρους.
Ποιος είναι ο πιο γνωστός συγγραφέας στη χώρα με το ελάχιστο έργο; Ο κολεγιόπαις Χωμενίδης. Τα μέσα των συμμαθητών του τον έκαναν διάσημο πριν καν αποφασίσει να γράψει. Έγινε γνωστός όταν πήγε ν' αγοράσει χαρτί και μολύβι, προκειμένου να γράψει τα "έπη" του. Έγινε διάσημος, όταν έβγαλε την πρώτη φωτοτυπία του έργου του. Οι "δασύτριχοι" μπορούν να γράφουν ό,τι θέλουν, αλλά δεν προβάλλονται. Μετά θάνατον μόνον και αν κάποιος εκδότης του Κολεγίου αγοράσει τα δικαιώματά τους κι αποφασίσει να πλουτίσει, "δικαιώνοντάς" τους. Απλός ταραξίας να είσαι, δεν πρόκειται να διακριθείς όσο κι αν προσπαθείς πέρα από τα άκρα. Τον κολεγιόπαιδα Χατζηστεφάνου θα βρεις μπροστά σου. Σ' αυτήν τη χώρα ζούμε. Στη χώρα του Κολεγίου.
Στη χώρα, που ποτέ δεν ξεφεύγει από τον έλεγχο των ξένων. Των ξένων, οι οποίοι διατηρούν σε μόνιμη ομηρία τους "εκλεκτούς" του Κολεγίου. Τους επαγγελματίες δοσίλογους. Ποια εθνικά συμφέροντα θα υπερασπιστούν οι εξουσίες μας, όταν η στελέχωσή τους μονοπωλείται από αυτούς; Αυτοί πάντα κάνουν ό,τι τους πουν τα "αφεντικά" να κάνουν. Ό,τι τους "παίζουν", αυτό "χορεύουν". Αυτό έκαναν πάντα και αυτό κάνουν και τώρα. Σήμερα κάνουν ό,τι συμφέρει την Νέα Τάξη. Υποστηρίζουν το "σχέδιο Ανάν". Υποστηρίζουν τη μετατροπή της θρησκευτικής μειονότητας της Θράκης σε εθνική. Δείχνουν αφύσικη "ευαισθησία" στο θέμα της λαθρομετανάστευσης. "Χαρίζουν" το όνομα της Μακεδονίας σε όσους ενδιαφέρονται. Αναζητούν με πάθος τα "δίκια" των Τσάμηδων. Όλα τα εθνικά μας θέματα είναι χώροι έκφρασης μιας ειδικής "ευαισθησίας" από πλευράς Κολεγίου.
Ας ψάξει κάποιος να βρει ποιοι "Έλληνες" είναι αυτοί οι οποίοι συνήθως υπογράφουν για παραπομπές της Ελλάδας στα διεθνή δικαστήρια. Εκτός από τους γνωστούς Βαλιανάτους, Δημητράδες και Βοσκόπουλους πάντα συνυπογράφουν οι διάφοροι "Μάνοι" και "Δήμου". Οι άνθρωποι είναι "κοσμοπολίτες" από τη φύση τους. Συμμετέχουν σε όλες τις γνωστές "μη κυβερνητικές" οργανώσεις. Τις οργανώσεις, οι οποίες χρηματοδοτήθηκαν αδρά με κρατικό χρήμα από τον "κοσμοπολίτη" Γιωργάκη. Τις οργανώσεις, οι οποίες, κάθε φορά που τις ψάχνεις λίγο περισσότερο, σε "οδηγούν" στον γνωστό Τζώρτζ Σόρος. Οι άνθρωποι είναι "πολιτισμένοι" και δεν το κρύβουν. Τα βλέπουν τα πράγματα πιο "χαλαρά" και με μεγαλύτερη "ανεκτικότητα" απ' ότι οι υπόλοιποι "τριχωτοί" Έλληνες. Πιο "κοσμοπολίτικα" από τους βάρβαρους και απολίτιστους Έλληνες. Τα βλέπουν όπως συμφέρει τα "αφεντικά" τους να τα βλέπουν. Τα βλέπουν όπως τους μαθαίνουν στο Χάρβαρντ να τα βλέπουν.
Αυτοί λοιπόν τώρα —με τις δεδομένες ανθελληνικές νεοταξίτικες απόψεις— αποφάσισαν να δημιουργήσουν τη ΔΡΑΣΗ και να μας ζητάνε να τη νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας. Οι ευνοημένοι της εποχής του δικομματισμού έρχονται σήμερα να εμφανιστούν σαν "αιρετικοί". Οι ευνοημένοι "συμμαθητές" έρχονται να πολεμήσουν τις πολιτικές επιχειρήσεις των "συμμαθητών" τους. Γιατί; Γιατί το Κολέγιο αγωνιά για το μέλλον του. Βλέποντας ότι πλέον ο ελληνικός λαός δεν εγκλωβίζεται στις υπάρχουσες και χρεοκοπημένες πολιτικές επιχειρήσεις τους, προσπαθούν να πιάσουν θέση για την επόμενη ημέρα. Θεωρούν ότι, αν ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό, εξαιτίας της κοινωνικής διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης, θα πρέπει και πάλι το Κολέγιο να είναι αυτό το οποίο θα επιχειρήσει πρώτο να την εισπράξει.
Αυτός είναι ο στόχος τους. Γι' αυτό δήθεν δεν το "προβάλουν" ως κόμμα, προβάλλοντας όμως τη "διαμαρτυρία" του μέσω των προσκλήσεων των στελεχών του σε όλα τα κανάλια. Το τοποθετούν στους "διαμαρτυρόμενους", για να μπορούν να μιλούν σαν τέτοιοι. Να προβληθεί αυτό εγκαίρως σαν το πλέον "ισχυρό" κόμμα από τους σημερινούς "μικρούς" της διαμαρτυρίας. Να ισχυροποιηθεί, πριν αλλάξουν τα πράγματα. Ο πιο "Χατζηστεφάνου" από τις υπόλοιπες "τριχωτές" τρελές. Στην πραγματικότητα είναι ένα "παρελκόμενο" του δικομματισμού. Άλλωστε δεν το κρύβει. Δια στόματος Μάνου μάθαμε ότι, σε περίπτωση που ο δικομματισμός του Κολεγίου δεν μπορεί ν' αποκτήσει αυτοδυναμία, η ΔΡΑΣΗ θα στηρίξει το πρώτο κόμμα …όποιο κι αν είναι αυτό. Μια απόλυτα ειλικρινής άποψη, εφόσον εκφράζεται από τους δύο πιο έγκυρους εκφραστές του δικομματισμού. Τον Μάνο και τον Κοντογιαννόπουλο, οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν υπηρετήσει καί τα δύο αυτά κόμματα.
Για ένα πράγμα πρέπει να χαίρονται σήμερα οι Έλληνες, εξαιτίας της πρωτοφανούς παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Πρέπει ν' απολαμβάνουν την κάθε ημέρα αυτής της κρίσης. Οι ίδιοι, ως "βρεγμένοι", δεν έχουν να φοβούνται τίποτε παραπάνω από τη "βροχή". Φτωχοί ήταν και παραμένουν τέτοιοι. Αυτοί όμως, που καταστρέφονται, είναι οι "στεγνοί" του Κολεγίου. Καθημερινά χάνονται ολόκληρες περιουσίες. Με τους ρυθμούς που πάνε, ελάχιστοι μήνες τους απομένουν, για να θεωρούν τους εαυτούς τους πλούσιους. Στην κυριολεξία σήμερα κλαίνε στα Ψυχικά και στις Εκάλες. Γιατί; Γιατί τα υπερατλαντικά αφεντικά τους απέτυχαν και παρασέρνουν και τους ίδιους στην αποτυχία. Ο μαύρος Χουσεϊν είναι πολύ "λίγος", για να τους σώσει. Ο Πλανητάρχης του …"yes, we can" καθημερινά αποδεικνύεται ως ο βασικός εκφραστής του …"yes we can’t".
Αναγκαστικά τώρα "φλερτάρουν" με την καταστροφή. Την πλήρη και ολοκληρωτική καταστροφή. Βυθίζονται στο χάος. Όλες οι λίρες και τα χρυσά δόντια, που μάζευαν στην κατοχή, χάνονται. Όλες οι κρατικές επιδοτήσεις, που μάζευαν στα χρόνια της "δημοκρατίας", χάνονται επίσης. Ό,τι μάζεψαν στα χρόνια της μητσοτακικής διαφθοράς και του ξεπουλήματος "εξατμίζεται". Ό,τι κέρδη αποκόμισαν από τη μεγάλη "σφαγή" του σημιτικού χρηματιστηρίου πέφτουν σε ένα άπατο "πηγάδι" ζημιάς. Επένδυσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στις επιχειρήσεις των αφεντικών και τώρα έχουν τα πιο ακριβά υλικά ταπετσαρίας. "Ταπετσαρία", που τους φτάνει να "ντύσουν" όχι μόνον τους τοίχους, αλλά και στις σκεπές των σπιτιών τους.
Κάθε νέο οικονομικό σκάνδαλο ή χρεοκοπία πέφτει σαν "βόμβα" στο Παλαιό Ψυχικό και την Εκάλη. Φοβούνται να σηκώσουν τα τηλέφωνα, γιατί δεν αντέχουν άλλα άσχημα νέα. Χάνουν χρήματα από παντού και για τον οποιονδήποτε λόγο. Έχασαν χρήματα από το σκάνδαλο Μάντοφ. Έχασαν χρήματα από τη Citibank. Έχασαν χρήματα από τη χρεοκοπία της Lehman bros. Δύο δισεκατομμύρια ευρώ έχασαν μόνον από την περίπτωση Φιξ. Ό,τι και να "σκάσει", σε οποιοδήποτε σημείο του Πλανήτη, τους αφορά, γιατί είναι "μέσα". Εμπιστεύτηκαν τα χρήματά τους στους πέρα από τον Ατλαντικό "συμμαθητές" τους και τώρα "δηλητηριάζονται" από τα "τοξικά". Οι συμμαθητές από το Χάρβαρντ και το Γέιλ τους πήραν στο "λαιμό" τους. Εκείνα τα κουτορνίθια, που τα "καμαρώναμε" όταν έφευγαν κλοτσηδόν από τα γραφεία της χρεοκοπημένης Lehman bros με ένα κουτί στα χέρια.
Συνέλληνες χαρείτε και απολαύστε το κάθε λεπτό της σημερινής οικονομικής κρίσης. Έρχονται οι "ανώτεροι" με μεγάλη ταχύτητα κατά πάνω μας. Φτωχαίνουν με απίστευτους ρυθμούς. Χάνεται η γη κάτω από τα πόδια τους. Σε λίγο καιρό δεν θα βλέπουν προς τα "κάτω" μόνον όταν τους πιάνει η "ευαισθησία" για τους "κατώτερους". Σε λίγο καιρό δεν θα έχουν χρήματα ούτε για χαλάουα και θα μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τους "τριχωτούς" βαλκάνιους "φίλους" του Δήμου. Σε λίγο καιρό θα είναι "κάτω" και δυστυχώς γι' αυτούς χωρίς καθόλου μέσα και χωρίς καθόλου υπεροχή. Μια κατάσταση πολύ δυσάρεστη γι' αυτούς. Δεν είναι και ό,τι καλύτερο για τους αφελείς "Γιωργάκηδες" να βρεθούν αβοήθητοι μέσα σε μια εξαγριωμένη κοινωνία.
Ψηφίστε τους, γιατί πλέον δεν ασχολούνται με την πολιτική από χόμπυ. Έχουν ανάγκη τις πολιτικές θέσεις για βιοποριστικούς λόγους. Δώστε ένα καλό ευρωπαϊκό "μεροκάματο" στους πιο αυθεντικούς "κοσμοπολίτες". Στους "κοσμοπολίτες" με τα αυθεντικά γερμανικά και αγγλικά χαρακτηριστικά. Στους εκπαιδευμένους από τη Γκεστάπο υπάλληλους της CIA. Κακόμοιρε Μαρκουλάκη. Εφόσον δεν ήξερες, γιατί δεν ρώταγες; Τώρα βρήκες ν' απλώσεις το χέρι και να λάβεις μέρος στη μοιρασιά; Τώρα, που θ' αρχίσουν να μοιράζονται σφαλιάρες; Τώρα βρήκες να βάλεις το καλό σου το κουστούμι; Τώρα, που οι υπόλοιποι ψάχνουν τα αμπέχονα "παραλλαγής"; Τώρα βρήκες να εμφανιστείς στο "ξέφωτο"; Τώρα, που υπόλοιποι προσπαθούν να κρυφτούν και ακούγονται τα ποδοβολητά των "θηρίων";
Τραϊανού Παναγιώτης
Πρόεδρος του ΕΑΜ.Β’
