Πραξικόπημα.
Οποιαδήποτε πράξη απειλεί τη λειτουργία —είτε ολικώς είτε μερικώς— του Συντάγματος, ονομάζεται πραξικόπημα. Πραξικόπημα ήταν για παράδειγμα η "επανάσταση" των επίορκων αξιωματικών της 21ης Απριλίου. Πραξικόπημα χρειάζεται το ΚΚΕ για ν' αναλάβει την εξουσία και να επιβάλει το δικό του δόγμα. Αυτές είναι οι προφανείς πραξικοπηματικές πράξεις, οι οποίες, όταν εκδηλώνονται, βλέπουμε να εμφανίζονται και όπλα. Όπλα πρέπει να βγάλουν αυτοί που το απειλούν και όπλα βγάζει και το ίδιο —αλλά και ο λαός μαζί του— για να προστατευτεί. Ο λαός όχι απλά δικαιούται, αλλά υποχρεούται να το προστατεύσει με όλα τα μέσα. Ακόμα και με τα όπλα.
Αυτά τα λέει το ίδιο το Σύνταγμα. Αυτό το νόημα έχει η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος. Aκρoτελεύτια διάταξη: Άρθρο 120.4. H τήρηση ταυ Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υπoχρεoύνται να αντιστέκονται με ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ εναντίον oπoιoυδήπoτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Το Σύνταγμα δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες, είτε ως σύνολο είτε ως άτομα, να επιχειρούν ακόμα και με τη βία να τιμωρούν αυτούς οι οποίοι δεν το σέβονται και το απειλούν με κατάλυση. Η μη κατάλυση του Συντάγματος είναι ο στόχος αυτής της διάταξης και όχι ο τρόπος. Το αν το καταλύουν με τη βία ή με έναν πιο χαριτωμένο τρόπο, αυτό είναι κάτι το οποίο το αφήνει αδιάφορο. Παγερά αδιάφορο.
Το χειρότερο για ένα Σύνταγμα είναι ένας τέτοιος "χαριτωμένος" τρόπος. Είναι το "βουβό" πραξικόπημα. Αυτό το οποίο ακυρώνει τη λειτουργία του και δεν φαίνεται. Αυτό το οποίο δεν μπορεί να το αντιληφθεί εγκαίρως ο λαός και δεν μπορεί να το αποτρέψει ακόμα και με τη βία. Το πραξικόπημα το οποίο συντελείται από μικρές καθημερινές πραξικοπηματικές πράξεις, οι οποίες ναι μεν δεν προκαλούν τη λαϊκή αντίδραση, αλλά ως σύνολο όλες μαζί το "ακυρώνουν". Το πραξικόπημα το οποίο συντελείται με μικρές πράξεις επίορκων λειτουργών του, οι οποίες δεν δικαιολογούν τη χρήση βίας από την πλευρά των πολιτών. Αυτές, που δίνουν νόημα στον νέο όρο που εφηύραν οι ιμπεριαλιστές για την περίπτωση του πολέμου του Ισραήλ απέναντι στον Λίβανο. Τον όρο "υπέρμετρη" βία. Πραξικοπηματική πράξη είναι για παράδειγμα το "φακελάκι" του γιατρού, που μετατρέπει το κράτος σε "μαγαζί" του. Το να πας όμως και να τον σκοτώσεις σαν τον σκύλο, όπως δικαιούται, θα κατηγορηθείς για χρήση "υπέρμετρης" βίας.
Το πιο επικίνδυνο "βουβό" πραξικόπημα είναι ο κομματισμός του κράτους. Γιατί; Γιατί δεν φαίνεται. Γιατί η κατάλυσή του γίνεται μέσα από τα ίδια τα όργανά του, τα οποία υποτίθεται έχουν ως στόχο την προστασία του. Όταν τα κόμματα κατορθώνουν και ελέγχουν τις τρεις κυρίαρχες εξουσίες, τίποτε δεν λειτουργεί. Γιατί; Γιατί οι κομματάρχες γίνονται μόνιμοι κληρονομικοί ηγέτες, πράγμα το οποίο παραβιάζει τη λογική του Συντάγματος. Αυτοί οι κομματάρχες στη συνέχεια, για να εξασφαλίσουν συμμάχους και να μην ανατρέπονται, προκαλούν τη διαφθορά. Το αποτέλεσμα; Ο απόλυτος έλεγχος του κράτους από λίγους ιδιώτες.
Αυτό είναι Πραξικόπημα. Κάποιοι λίγοι ιδιώτες ιδιοκτήτες κομμάτων γίνονται ιδιοκτήτες του κράτους. Μόνοι τους κυβερνούν και μόνοι τους ελέγχονται. Μόνοι τους διορίζουν όποιον θέλουν, όπου θέλουν. Μόνοι τους αποφασίζουν ποιον θα τιμωρήσουν για διαφθορά και ποιον θ' αφήσουν να συνεχίσει το "θεόπνευστο" έργο του. Δεν "ποινικοποιούν" την κομματική πολιτική. Μόνοι τους δηλαδή αποφασίζουν για ποιους πολίτες θα ισχύει ο νόμος και για ποιους όχι. Από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται υπεράνω του νόμου, καταλύεται το Σύνταγμα, εφόσον καταλύεται η βασική διάταξή του, που προβλέπει την ισονομία και την ισοπολιτεία μεταξύ των πολιτών. Από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι πιο "ίσοι" από τους υπολοίπους, δεν λειτουργεί το Σύνταγμα.
Η Ελλάδα, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν έχει ζήσει ακόμα τη δημοκρατία. Τη Χούντα των "επαναστατών" της 21ης Απριλίου τη διαδέχθηκε η Χούντα των "δημοκρατών" της μεταπολίτευσης. Η Χούντα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Η Χούντα του Καραμανλή, του Παπανδρέου και του Φλωράκη, την οποία συνεχίζουν επιτυχώς οι επίγονοί τους. Τους "Κοκούς" της μοναρχίας τους διαδέχθηκαν οι "Κοκοβιοί" της "δημοκρατίας". Επαγγελματίες "ηγέτες", που, εκτός από την εξουσία, φρόντισαν να εξασφαλίσουν για τους εαυτούς τους, τα παιδιά τους και τους "κολλητούς" τους και τον πλούτο. Δημόσιο πλούτο. Λεηλάτησαν τα πάντα και τώρα φτάσαμε στα "όρια". Αρκεί τώρα μια καθημερινή πραξικοπηματική πράξη, για να ξεχειλίσει το "ποτήρι". Τότε θα ξεσπάσει η λαϊκή βία και αλίμονο σ' αυτόν που θα βρεθεί στο λάθος μέρος να κάνει το λάθος πράγμα.
Οποιαδήποτε πράξη απειλεί τη λειτουργία —είτε ολικώς είτε μερικώς— του Συντάγματος, ονομάζεται πραξικόπημα. Πραξικόπημα ήταν για παράδειγμα η "επανάσταση" των επίορκων αξιωματικών της 21ης Απριλίου. Πραξικόπημα χρειάζεται το ΚΚΕ για ν' αναλάβει την εξουσία και να επιβάλει το δικό του δόγμα. Αυτές είναι οι προφανείς πραξικοπηματικές πράξεις, οι οποίες, όταν εκδηλώνονται, βλέπουμε να εμφανίζονται και όπλα. Όπλα πρέπει να βγάλουν αυτοί που το απειλούν και όπλα βγάζει και το ίδιο —αλλά και ο λαός μαζί του— για να προστατευτεί. Ο λαός όχι απλά δικαιούται, αλλά υποχρεούται να το προστατεύσει με όλα τα μέσα. Ακόμα και με τα όπλα.
Αυτά τα λέει το ίδιο το Σύνταγμα. Αυτό το νόημα έχει η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος. Aκρoτελεύτια διάταξη: Άρθρο 120.4. H τήρηση ταυ Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υπoχρεoύνται να αντιστέκονται με ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ εναντίον oπoιoυδήπoτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Το Σύνταγμα δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες, είτε ως σύνολο είτε ως άτομα, να επιχειρούν ακόμα και με τη βία να τιμωρούν αυτούς οι οποίοι δεν το σέβονται και το απειλούν με κατάλυση. Η μη κατάλυση του Συντάγματος είναι ο στόχος αυτής της διάταξης και όχι ο τρόπος. Το αν το καταλύουν με τη βία ή με έναν πιο χαριτωμένο τρόπο, αυτό είναι κάτι το οποίο το αφήνει αδιάφορο. Παγερά αδιάφορο.
Το χειρότερο για ένα Σύνταγμα είναι ένας τέτοιος "χαριτωμένος" τρόπος. Είναι το "βουβό" πραξικόπημα. Αυτό το οποίο ακυρώνει τη λειτουργία του και δεν φαίνεται. Αυτό το οποίο δεν μπορεί να το αντιληφθεί εγκαίρως ο λαός και δεν μπορεί να το αποτρέψει ακόμα και με τη βία. Το πραξικόπημα το οποίο συντελείται από μικρές καθημερινές πραξικοπηματικές πράξεις, οι οποίες ναι μεν δεν προκαλούν τη λαϊκή αντίδραση, αλλά ως σύνολο όλες μαζί το "ακυρώνουν". Το πραξικόπημα το οποίο συντελείται με μικρές πράξεις επίορκων λειτουργών του, οι οποίες δεν δικαιολογούν τη χρήση βίας από την πλευρά των πολιτών. Αυτές, που δίνουν νόημα στον νέο όρο που εφηύραν οι ιμπεριαλιστές για την περίπτωση του πολέμου του Ισραήλ απέναντι στον Λίβανο. Τον όρο "υπέρμετρη" βία. Πραξικοπηματική πράξη είναι για παράδειγμα το "φακελάκι" του γιατρού, που μετατρέπει το κράτος σε "μαγαζί" του. Το να πας όμως και να τον σκοτώσεις σαν τον σκύλο, όπως δικαιούται, θα κατηγορηθείς για χρήση "υπέρμετρης" βίας.
Το πιο επικίνδυνο "βουβό" πραξικόπημα είναι ο κομματισμός του κράτους. Γιατί; Γιατί δεν φαίνεται. Γιατί η κατάλυσή του γίνεται μέσα από τα ίδια τα όργανά του, τα οποία υποτίθεται έχουν ως στόχο την προστασία του. Όταν τα κόμματα κατορθώνουν και ελέγχουν τις τρεις κυρίαρχες εξουσίες, τίποτε δεν λειτουργεί. Γιατί; Γιατί οι κομματάρχες γίνονται μόνιμοι κληρονομικοί ηγέτες, πράγμα το οποίο παραβιάζει τη λογική του Συντάγματος. Αυτοί οι κομματάρχες στη συνέχεια, για να εξασφαλίσουν συμμάχους και να μην ανατρέπονται, προκαλούν τη διαφθορά. Το αποτέλεσμα; Ο απόλυτος έλεγχος του κράτους από λίγους ιδιώτες.
Αυτό είναι Πραξικόπημα. Κάποιοι λίγοι ιδιώτες ιδιοκτήτες κομμάτων γίνονται ιδιοκτήτες του κράτους. Μόνοι τους κυβερνούν και μόνοι τους ελέγχονται. Μόνοι τους διορίζουν όποιον θέλουν, όπου θέλουν. Μόνοι τους αποφασίζουν ποιον θα τιμωρήσουν για διαφθορά και ποιον θ' αφήσουν να συνεχίσει το "θεόπνευστο" έργο του. Δεν "ποινικοποιούν" την κομματική πολιτική. Μόνοι τους δηλαδή αποφασίζουν για ποιους πολίτες θα ισχύει ο νόμος και για ποιους όχι. Από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται υπεράνω του νόμου, καταλύεται το Σύνταγμα, εφόσον καταλύεται η βασική διάταξή του, που προβλέπει την ισονομία και την ισοπολιτεία μεταξύ των πολιτών. Από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι πιο "ίσοι" από τους υπολοίπους, δεν λειτουργεί το Σύνταγμα.
Η Ελλάδα, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν έχει ζήσει ακόμα τη δημοκρατία. Τη Χούντα των "επαναστατών" της 21ης Απριλίου τη διαδέχθηκε η Χούντα των "δημοκρατών" της μεταπολίτευσης. Η Χούντα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ. Η Χούντα του Καραμανλή, του Παπανδρέου και του Φλωράκη, την οποία συνεχίζουν επιτυχώς οι επίγονοί τους. Τους "Κοκούς" της μοναρχίας τους διαδέχθηκαν οι "Κοκοβιοί" της "δημοκρατίας". Επαγγελματίες "ηγέτες", που, εκτός από την εξουσία, φρόντισαν να εξασφαλίσουν για τους εαυτούς τους, τα παιδιά τους και τους "κολλητούς" τους και τον πλούτο. Δημόσιο πλούτο. Λεηλάτησαν τα πάντα και τώρα φτάσαμε στα "όρια". Αρκεί τώρα μια καθημερινή πραξικοπηματική πράξη, για να ξεχειλίσει το "ποτήρι". Τότε θα ξεσπάσει η λαϊκή βία και αλίμονο σ' αυτόν που θα βρεθεί στο λάθος μέρος να κάνει το λάθος πράγμα.
